gru
Schizofrenię odnaleziono po raz pierwszy w 1860 roku, choroba tamta bytowała wtedy pod definicją „otępienie wczesne”. Dopiero 50 latek później przemianowano ją na schizofrenię. Badania pokazują, że choroba rzeczona pojawia się zasadniczo pomiędzy 15 a 30 rokiem życia. Z trudem zdecydowanie ustalić jej przyczyny. Najczęściej kwalifikuje się do nich elementy genetyczne, psychologiczne oraz społeczne oraz biochemiczne.
Schizofrenia zdoła począć się nieoczekiwanie, leniwie albo nerwicowo. Niezwłoczny początek choroby przemawia się w postaci ścisłych zmian w postępowaniu chorego. Najczęściej jest to napad niesłychanie dotkliwego strachu ewentualnie podniecenia, jakim akompaniują omamy względnie urojenia. Początek apatyczny jest mniej widzialny.
Pacjent zachowuje się niezgodnie do zaistniałej pozycji, co obchodzone jest właściwie jako trywialne zdekoncentrowanie. Nerwicowy początek choroby ma znaki charakterystyczne dla nerwic. Są owo przeważnie zachowania histeryczne oraz hipochondryczne. Chorych przejmuje na domiar tego depresja czy też apatia.
Chorobę może zdiagnozować ledwie lekarz psychoterapeuta. Znawca rozróżnia chorobę na bazie charakterystycznych przejawów. Samo uzdrowienie schizofrenii zdoła przybrać charakter kuracji lekowej lub psychoterapia indywidualna czy też grupowej. W tej chwili użytkowane medykamenty nie mają przejawów ubocznych.
Ich sztandarowym zagadnieniem jest wyeliminowanie halucynacji i pomoc choremu w miarę naturalnym działaniu. Psychoterapia ma na celu wesprzeć dowiedzieć się schizofrenikowi jego stan i w bieżący sposób również uspokoić. Leczenie szpitalne jest konieczna wyłącznie w wybitnie uciążliwych przypadkach.